پديده اعتياد در جامعه به طور دائم در حال تغيير بوده و ابعاد جديدي مي‌يابد. از تازه‌ترين ابعاد اين بحران پديده‌اي به نام مصرف مواد مخدر صنعتي يا شيميايي است كه به نام‌هاي مواد روانگردان، قرص‌هاي شادي، قرص عشق، اكستاسي و...شناخته مي‌شود. مصرف اين مواد باعث بر هم زدن نظم هنجاري فرد و ايجاد حالت نشاط‌انگيز مقطعي مي‌شود و فرد تلاش مي‌كند به وضعيت جديدي برسد كه طي آن همه ابعاد وجودي، اجتماعي و شخصي او وجهه مثبت‌تري پيدا كند ، در حالي كه با مصرف اين مواد وضعيت جديدي در ذهن فرد ايجاد مي‌شود كه باعث مي‌شود فرد از همه عناصر، حالات، افراد و رفتارها و هر آنچه كه در حالت عادي از آن رنج مي‌برد لذت ببرد، تمام غم‌ها، عقده‌ها، رنج‌ها و كاستي‌ها را فراموش مي‌كند و با عينك زيبايي به اطراف نگاه مي‌كند. محصول اين وضعيت حالتي است كه فرد در وضعيت عادي تنها در آرزوها و روياها به آن مي‌رسد. تمام مشكلات فرد زماني آغاز مي‌شود كه تأثير مواد پايان يافته و مرحله گذر از رويا وارگي به واقعيت آغاز مي‌شود. در اين وضعيت بحران هويت - شخصيت در فرد ايجاد مي‌شود كه طي آن اگرچه مصرف كننده از مصنوعي بودن حالات قبلي خود آگاه است ولي به دليل جذابيت‌هاي كاذب و فرار از مشكلات در حسرت و انتظار تكرار اين تجربه خواهد بود و این سر آغاز راهی تیره و تار است. طبقه‌بندي مواد مخدر امروزه طبقه‌بندي‌هاي متعددي براي مخدرها صورت گرفته است. يكي از عمده‌ترين اين طبقه‌بندي‌ها به صورت ذيل است:

 1- مخدرها شامل ، تریاک ، مرفین و هرویین ،متادون، LAAM (لووآلفامتيل متادول)، ديفن اكسيلات، تمجيزك و بوپرونورفين

 2- محرك‌ها شامل آمفتامين‌ها، اكستاسي، ريتالين، كافئين، كوكايين و نيكوتين

 3- توهم زاها شامل LSD

 4- تضعيف كننده سيستم اعصاب مركزي شامل GHB، كتامين تریاک ترياك چيست و چگونه بدست مي آيد؟ ترياك به شكل ماده قهوه اي تيره رنگ به گونه دلمه شده مانند پلاستيك وجود دارد. ترياك شيره الكالوييد داري است كه از تيغ زدن گرز خشخاش و لخته شدن شيره خشخاش نارس بدست مي آيد. تخمدان حاوي دانه هاي خشخاش، بيضي شكل است كه گلبرگهاي صورتي رنگ دارد. وقتي اين گلبرگها رو به پژمردگي مي رود، با تيغ زدن تخمدان نارس، عصاره شيري رنگي شروع به تراوش مي كند كه در مجاورت هوا به صورت دلمه شده پس از گذشت يك شبانه روز به رنگ قهوه اي و گاهي سياه در مي آيد و به حالت صمغي چسبيده بر جدار خارجي تخمدان باقي مي ماند كه آن را تراشيده و جمع آوري مي كنند. اين گياه را در انگليسي ((Papaver Somniferom)) و خشخاش را ((Poppy)) و در فارسي كوكنارمی کویند. صمغ جمع آوري شده را ترياك می گویند( كه از ترياكا (Theriaca) يوناني گرفته شده) و در عربي افيون، ابيون، ترياق، و در انگليسي ((Opium)) مي نامند، ابيون يا افيون نيز از ريشه يوناني اپيون ((Opion)) اقتباس شده است. تاريخچه ترياك بوته خشخاش از گياهان آسياي صغير بوده است. مارسل گرانيرد وايه) (Marcel Granin Doyeux) معاون سابق بخش كنترل مواد مخدر در سازمان ملل متحد، متخصص و دارو شناس و نزوئلايي در اين باره گفته است كه:در لوحه هاي سومري متعلق به سه يا چهار هزار سال پيش از ميلاد مسيح مطالبي پيرامون گياه ترياك نوشته شده و آن را (گياه شادي بخش) ناميده اند. متون آشوري، مصري و يوناني در مورد استفاده ترياك در زمانهاي قديم مطالب بسياري دارند هرودت، ارسطو و هيپوكرات در كتابهايشان از ترياك بسيار سخن گفته اند. زنان مصري از شربت ترياك براي فرونشاندن خشم و تسكين غم استفاده مي كرده اند، از زمان ارسطو تا ويرژيل و ديگر نويسندگان يونان و رم همواره از خشخاش و ترياك سخن گفته اند. صحبت از آن، در قرون وسطي نيز ادامه يافت. برخي مطالعات نشان مي دهد، اين ماده در قرن هشتم (ميلادي) در هند رايج شده و عده اي عقيده دارند، سابقه استفاده از آن در هند به دروازه قرن قبل از لشكر كشي اسكندر مقدوني مي رسد. گياه خشخاش بقراط در چهار صد سال قبل از ميلاد مسيح و نئوفراست در همان تاريخ از ترياك براي درمان اسهال و رفع درد استفاده مي كرده اند. از نوشته هاي پاپيروس بر مي آيد كه مصري ها از زمانهاي قديم (اپيوم) استعمال مي كرده اند و اسم (Thebaica) مشتق از شهر (Thebes) است كه در آنجا خشخاش نيز مي كاشتند. در ژاپن تا قرن پانزدهم ميلادي گياه خشخاش كشت نشده بود، در دايره المعارف بريتانيكا آمده كه ترياك در قرن هفتم قبل از ميلاد مسيح در چنين كشت مي شده و به وسيله تركها و عربها در قرون 6 و 7 به چين برده شده و تا قرن هفدهم ميلادي براي تسكين دردها و به طور محدود مورد استفاده بوده است.

در قرن هيجدم م. مصرف دارويي ترياك در دنيا حدود 1700 تن بود. ترياك خام (طبيعي) به صورت گلوله، چانه، قرص، قالبي، آجري و حتي به صورت پودر عرضه می شد.